Maximo cum studio

Historia Wydziału Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im. K. Pułaskiego w Radomiu, z którym związani są wszyscy uczestnicy wystawy liczy sobie ponad dwadzieścia lat. Założycielem i głównym animatorem dynamicznego rozwoju nowopowstałej jednostki akademickiej był prof. Aleksander Olszewski, dzięki którego staraniom, wspartym efektywnym współdziałaniem zespołu współpracowników, po kilkunastu latach powstał silny i prężnie funkcjonujący ośrodek dydaktyczno-artystyczny. Od samego początku istnienia Wydział Sztuki w swoim programie zakładał kooperację z licznymi środowiskami w kraju i za granicą, dzięki czemu udało się nawiązać kontakty i zorganizować wiele wspólnych przedsięwzięć, wystaw i projektów. Strategia ta przyniosła wymierne rezultaty, owocujące wymianą artystyczną i dydaktyczną, a także stażami naukowymi i artystycznymi. Realizację tej koncepcji ułatwił fakt, że artyści i pedagogowie Wydziału są absolwentami różnych uczelni plastycznych z całej Polski, co przełożyło się też na różnorodne programy i style pracy. Kształcili się i zdobywali swoje kwalifikacje akademickie w Warszawie, Krakowie, Łodzi, Wrocławiu, Poznaniu, Gdańsku, Lublinie, Katowicach, co również miało wpływ na to, że prezentowany na wystawie materiał jest tak urozmaicony i bogaty. Cechą immanentną, charakterystyczną dla działań artystycznych kadry Wydziału jest to, że w swoich realizacjach preferuje szerokie spektrum metod obrazowania i strategii twórczych.
Wydział Sztuki tworzy pięć katedr o względnie dużej samodzielności programu działania w zakresie prowadzonych badań oraz sposobach realizacji idei obrazu. Z uwagi na charakter niniejszej wystawy najmniej przedstawicieli jest z Katedry Architektury i Form Użytkowych, natomiast pozostałe czyli Katedra Rysunku i Malarstwa, Katedra Struktur Przestrzennych i Teorii Sztuki, Katedra Projektowania i Grafiki oraz Katedra Mediów Cyfrowych i Fotografii reprezentowane są przez większość współpracujących z nimi pedagogów. Przynależność do danej katedry nie determinuje indywidualnych koncepcji posługiwania się formą plastyczną, wpływa natomiast na kierunki poszukiwań i pole artystycznych działań. Wspólnym rysem charakterystycznym zaprezentowanych na wystawie prac jest wielka dbałość o rygory kompozycyjne obrazu, jak też dążenie do jego maksymalnego uporządkowania formalnego. Inną, także łatwo dostrzegalną cechą wspólną jest eksponowanie roli nowoczesnych mediów wykorzystywanych do preparowania artystycznego przekazu. Ich zastosowanie pozwala na przekraczanie ograniczeń przestrzennych i czasowych, przełamać blokady mentalne i kulturowe, co jest niezbędne dla sprawnego funkcjonowania w obszarze nowoczesnej komunikacji wizualnej i działań multimedialnych.
Wypada dodać, że zarówno Aleksander Olszewski, jak i współpracujący z nim od początku istnienia Wydziału Sztuki Andrzej Gieraga, Henryk Hoffman, Jan Trojan, Marek Guz oraz reprezentujący młodsze pokolenie pedagogów Hanna Wojdała-Markowska i Andrzej Brzegowy są absolwentami łódzkiej ASP i tym samym w wystawie tej powracają do miejsca swoich pierwszych artystycznych doświadczeń, fascynacji i sukcesów.

Kazimierz M. Łyszcz