Katedra Architektury i Form Użytkowych jest jednym z najniezwyklejszych miejsc Wydziału Sztuki. Łączy w sobie jedyne w swoim rodzaju usytuowanie i indywidualizm tworzącego ją zespołu pedagogów. Wyjątkowość położenia Katedry wynika z tego, że jest rozciągnięta pomiędzy antypodami „Pentagonu”, jej najbardziej oddalonymi przyczółkami są sale 16 i 204 znajdujące się na przeciwległych krańcach budynku. Każdego dnia studenci i nauczyciele kilkakrotnie odbywają po schodach mozolną wędrówkę z góry na dół i vice versa; wkraczają w półmrok przyziemia lub wstępują w jasność sal położonych na piętrze. Ta niezwykłość lokalizacji koresponduje z osobowością dydaktyczną i emploi artystycznym wykładowców , którzy nadają sens i charakter funkcjonowania Katedry. Chociaż dzielą ich odmienne obszary działalności, osobowości, sposoby tworzenia, ich dokonania w zakresie projektowania i designu prezentowane na wystawi, zawierają nieczęsty dar skutecznego integrowania wartości artystycznych z użytkowym, wydobywając przez to różne możliwości odczytania i odczuwania formalnych aspektów zrealizowanych dział.
Projekty Stanisława Gontarczyka, Henryka Kaliszuka, Mirosława Urbańskiego i Andrzeja Wyszyńskiego, poza starannym wykonaniem, charakteryzuje bardzo dokładna znajomość właściwości tworzywa ujawnianych w procesie formowania, jak również dążenie do uzyskiwania w jego trakcie jak najlepszych parametrów utylitarnych. Gra elementów konstrukcji, światła, barw, kształtów i właściwości haptycznych zastosowanych materiałów tworzy ciekawe zestroje form, korespondujących z zadaniem tworzenia przydatnych w życiu społecznym obiektów. Ich przeznaczeniem jest realizowanie funkcji estetycznych oraz zaspokajanie potrzeb użytkowników. To sprawia, że nie sposób potraktować je z obojętnością.

Kazimierz M. Łyszcz